Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής αποτελούν σοβαρές ψυχικές διαταραχές που επηρεάζουν τη σχέση ενός ατόμου με το φαγητό, το σώμα του και την αυτοεικόνα του. Συχνά συνδέονται με βαθύτερα ψυχολογικά ζητήματα, όπως άγχος, κατάθλιψη και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Οι πιο γνωστές διαταραχές είναι η ψυχογενής ανορεξία, η ψυχογενής βουλιμία και η επεισοδιακή υπερφαγία.
Η ψυχογενής ανορεξία χαρακτηρίζεται από έντονη φοβία για την αύξηση βάρους, που οδηγεί το άτομο σε υπερβολικό περιορισμό της τροφής και υπερβολική απώλεια βάρους. Συχνά, αυτοί που πάσχουν από ανορεξία έχουν διαστρεβλωμένη εικόνα του σώματός τους και θεωρούν τον εαυτό τους υπέρβαρο, ακόμα και όταν είναι επικίνδυνα λιποβαρείς. Οι φυσικές συνέπειες της ανορεξίας περιλαμβάνουν σοβαρή απώλεια βάρους, ορμονικές διαταραχές, και σε σοβαρές περιπτώσεις, απειλή για τη ζωή.
Η ψυχογενής βουλιμία χαρακτηρίζεται από επεισόδια υπερφαγίας, ακολουθούμενα από συμπεριφορές «εκκαθάρισης», όπως εμετός, κατάχρηση καθαρτικών ή υπερβολική άσκηση. Τα άτομα με βουλιμία συνήθως διατηρούν φυσιολογικό ή ελαφρώς αυξημένο βάρος, γεγονός που μπορεί να δυσκολέψει τη διάγνωση. Ωστόσο, οι επιπτώσεις στην υγεία είναι σοβαρές, περιλαμβάνοντας διαταραχές στον οισοφάγο, προβλήματα με τα δόντια λόγω της συχνής επαφής με το οξύ του στομάχου και ηλεκτρολυτικές διαταραχές.
Η επεισοδιακή υπερφαγία χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφής, χωρίς όμως τις εκκαθαριστικές συμπεριφορές της βουλιμίας. Συχνά σχετίζεται με την παχυσαρκία και οδηγεί σε προβλήματα υγείας όπως διαβήτης τύπου 2 και καρδιαγγειακές παθήσεις.
Η θεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής απαιτεί μια ολιστική προσέγγιση που συνδυάζει ψυχοθεραπεία, διατροφική υποστήριξη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, φαρμακευτική αγωγή. Η οικογενειακή υποστήριξη παίζει επίσης καθοριστικό ρόλο στην ανάρρωση. Είναι σημαντικό να αναγνωριστούν τα πρώιμα σημάδια και να ζητηθεί βοήθεια, καθώς η έγκαιρη παρέμβαση αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες ανάρρωσης.
